Bizlerin çocukluğunda kasabamızda 7 mahalle vardı. Irmağın eski yakasında; Bucaklı, Camikebir, Pazarkaşı, Say, Mukaddem, Saray ve Eskiköy (Atik) Mahalleleri. Irmağın öte yakasında ise tek mahalle Karşıyaka (Gazi ve Göksu Mah.) Mahallesi vardı. 1924 mübadelesinde Kıbrıs’tan gelen soydaşlarımız, Atik Mahallesinin Saray Mahallesine bitişik olan ırmağın kenarından Akyol’a kadar olan hurmalık alandaki boş evlere yerleştirildiler. Bu nedenle Atik Mahallesinin bu bölümüne Kıbrıslılar Mahallesi denmeye başlandı. Mahalleden bir yığın arkadaşlarımız vardı. Babaları esnaf, inşaatçı, badanacı, boyacı, marangozluk yapan orta sınıftan insanlardı. Örneğin Kıbrıslı Mahallesinden İlhan ve Gürhan (Rahmetli) Cumhuriyet Okulundan sınıf arkadaşımdı. Babaları Hasan Ağa da badanacı idi. Babamın da domino arkadaşıydı. Mahallenin bilinen en ünlüsü Tarzan Niyazi, 1,90’a varan boyu ile hem Tarzan’a benzetilir hem de Göksu Spor’un kaleciliğini yapardı. Mahallenin en bilineni Saffet amcaydı. Saffet amca hapishane müdürüydü. O’nu sabah ve akşam Akyol’dan (Taşucu Cad.) geçip, giderken görürdük. Çok efendi ve saygıdeğer bir insandı. Saffet amca, tek katlı, bahçeli bir evde otururdu. Bir oğulları dört de kızları vardı. Oğlunun adı İsmet’ti. Yaş olarak bizden büyüktü. Mahalledeki öğretmen Naim Yalnız’la iyi arkadaştılar.
Çocukluğumuzda Saray Mahallesinde top oynadığımız iki alan vardı. Birincisi Komiser Sami’nin evinin önündeki alan ile Kaymakamlık konutunun önündeki alandı. Bizler o alanlarda top oynar, büyükler aramızdan geçerken, bizlerle konuşurdu. Saffet amcanın oğlu İsmet ağabeyi böyle tanıdım. Hani “armut dibine düşer” diye bir söz vardır. İşte İsmet ağabey de babasının oğlu gibi ağırbaşlı, ciddi tavırla gelir, geçer, selamlarıma karşılık verirdi. Son yıllarda dernek balkonunda otururken, ırmak kenarından geçtiğini görürdüm. Başı ile selam verir, ben de “uğurlar olsun ağabey” derdim.
İsmet ağabey DSİ’den emekliydi. Çok efendi, centilmen, saygılı bir hemşerimizi 5 Ocak 2021 tarihinde yitirdik. 6 Ocak 2021 günü ikindi namazına müteakip asri mezarlığına defnedildi.
Şair Ziya Osman Saba bir şiirinde “Şapkamın altında sessiz yaşadım. Kim beni bilecek?” der. İsmet Demirel (1932-5.01.2021) kendi halinde sessiz yaşayanlardandı. Ailesi ve yakınlarına sabır ve baş sağlığı diliyoruz. Tanrı rahmet etsin. Işıklar içinde uyusun…