İlk cemre toprağa düştü. Arkası bahardır. Hep birlikte doğanın uyanışına tanıklık edeceğiz. Evin önündeki erik ağacı şimdiden tomurcuklandı. Bir süre sonra okul çocukları birbirlerine sırt verip, ağaca tırmanacak, daha olgunlaşmamış küçük erikleri toplayacaklar. Gevrek erik dallarını koparıp, ağacın dibine atacaklar. Badem ağaçları çiçeğe durmuş. Bademler olunca, toplayıp, tuza banması ne de güzel oluyor. Saray Mahallesinde otururken karşımızda Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün Silifke’ye ilk gelişlerinde (27 Ocak 1925) konuk edildiği Hacı Hulusi Konağının âleminde bir leylek yuvası vardı. O yuva 8 Mart’ta boştur. 9 Mart sabahı leylekler yuvasına gelmiştir. Hacı leylekler bu tarihi hiç şaşırmazlardı. 9 Mart sabahları, rahmetli annemle balkona çıkar, leyleklerin gelişini kutlardık. Annemin ilk sözü, “Ne mutlu görenlere” olurdu. Evvel giden ahbap ve komşuları için… Bahar öyle bir mevsim ki doğanın bitmez, tükenmez devinimi sonucu her taraf yeşillenir. Isınan hava ile birlikte içi kıpır, kıpır olur, yaşama sevinci dolar. Daha okula gitmezden önce Kambur İbrahim’in bahçesinden badem topladığımı anımsarım.
Su ve havaya düşecek cemrelerle kış bitecek, güzelim ilkbaharı yaşayacağız. Cüce Şubat, bu yıl diğer kış aylarının yapamadığını yaptı. Doğudan batıya kar, kış, buz, kıyamet oldu. En batıda kentimiz İzmir’e bile kar yağdı. Hala Doğu Anadolu’daki yüzlerce köy yolları kardan kapalı, kar yığınları 4-5 metre boyunda. Kırsaldaki köyler aşırı yağış sonucu karlar altında kalmış. Doğu Anadolu’daki o kar yığınları salt Anadolu’yu değil, Irak ve Suriye’yi de besliyor. İlk cemre toprağa düştü. Arkasından hava ve su gelecek. Ve sonra bahar gelecek memleketimin dağlarına. Yazıyı, Cahit Sıtkı Tarancı’nın “İLK CEMRE” şiiri ile bitirelim.
Kar eriyivermiş, buz kırılmış.
Kuşlar gibi azad olmuş sular,
Toprağa düşer düşmez ilk cemre
Arzın bağrında bin yol açılmış.
Aktıkça akmış, sadolmuş sular;
Dağ başlarından ta denizlere,
Ulusça, gönenç, mutluluk ve barış içinde nice baharlara…
Kaynak: Cahit Sıtkı Tarancı-Yaş otuzbeş-Sayfa:66