GAZİ (TEKİR) ÇİFTLİĞİ… Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Silifke’ye 4 kez gelmiştir. Bunlar sırayla: 1) 27 Ocak 1925 2) 12 Mayıs 1926 3)11 Şubat 1931 4)26 Şubat 1935 tarihlerinde olmuştur. Atatürk’ün Silifke’ye ilk gelişinin 2. Günü Türk ocağı altındaki Silifke İdman Yurdunu ziyaret eder. Burada gençlerle konuşur. Silifke İdman Yurduna 1000.00 (bin TL.) verilmesi talimatını verir. Silifke İdman Yurdu şeref defterine şöyle yazar.  “Silifke’ye geldiğime çok memnunum. Beni unutmayacağınızı bilirim. Sizi kalbimden çıkarmam.” İmza: Gazi Mustafa Kemal. Aynı gün Silifke Sultanisini de ziyaret ederek şeref defterine şöyle yazıyor. “Bu nur ocağında istikbalin parlak güneşleri tulu (doğuş) halinde meşhuttur. (Görünmektedir). Öz Türkçesi: “Bu nur ocağında geleceğin parlak güneşlerinin doğacağı görülmektedir.” Atatürk’ün Silifke’ye gelişinin temel amacı, burada çağdaş tarım ve hayvancılık yaparak çiftçilerimizi yetiştirmek ve eğitmekti. Bu nedenle Adana Valisi Abidin Paşa’dan Bodosaki’ye (Rum tüccar) geçen Tekir (Tekfur) köyündeki 12600 dekarlık (Dönüm) çiftliği satın almak istiyordu. Gazi Mustafa Kemal Atatürk’e bu yeri öneren Tarım Bakanı Zekayi Beydir. Zekayi Bey, geçmişte Silifke Mutasarraflığı (vali) yaptığından yöreyi biliyordu. Eski adı Tekir Koyuncu, yeni adı Olukbaşı köyünde, çiftlik kurmaya uygun bir yer olduğunu bildiren odur. Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Silifke’ye geldiği (27 Ocak 1925) günü Hacı Hulusi’nin evinde konuk edilir. (Bu ev daha sonra Sami Açıkbaş’a geçmiş. Halen Atatürk evi müzesi olarak kullanılmaktadır.) Gazi ikinci gün öğleden sonra Taşucu’na gider. Geceyi Hacıpaşazade Sadık Beyin evinde geçirir. Sadık Taşucu, Atatürk’ün güvenini kazandığından Ata, çiftliğin satın alma işinde O’nu görevlendirir. Tekir çiftliği açık arttırmaya çıkarılacak, Sadık Taşucu’da arttırmaya katılacak, çiftlik arazisini Atatürk’e vekaleten satın alacaktır. Sonuçta, Tekir çiftliği 36.000TL.’ye satın alınır. Çiftlik arazisi 8 Temmuz 1925 de tapuya “Tekfur Sayı” olarak Gazi Mustafa Kemal adına tapuya yazılır. Atatürk, ikinci gelişinde (12 Mayıs 1926) iki gece Taşucu2nda, 2 gece de çiftliğinde kalır. Çiftlik arazisi satın alındığında, arazi üzerinde hiçbir tesis yoktu.  Çiftliğe Mustafa Kemal’in uzun yıllar Genel Sekreterliğini yapmış olan Nazım Kale müdür olarak atanır. Çiftlik için Ankara’dan ekipmanlar gönderilir. Hatta hem yöre çiftçilerini eğitmek, hem de bu ekipmanları yönetmek üzere Ankara Ziraat Mektebinden (Ziraat Fakültesi) öğretmen Sırrı Türkmen görevlendirilir. Çiftlikte tarım çalışmaları başladıktan sonra Kıbrıs ve Sakız Adasından bakla tohumu getirilmiş, üretilen bakla çeşidi ülkenin dört bir yanına tohumluk olarak dağıtılmıştır. Ayrıca pirinç (çeltik) üzerine elde edilen başarı son derece önemliydi. Şöyle ki İtalya’dan, Irak’tan ve İran’dan getirtilen tohumlar arasında ülkemize en uygunu İtalya’dan getirtilen çeltik tohumları olmuş. Şu anda Çukurova’nın her yanında ekilen çeltik tohumları Silifke çiftliğinden türemedir. Geçen zaman içerisinde çiftlikte bir tarım, çiftlik müdürlük binası, memur evleri, makine hangarları, akaryakıt deposu, fırın, mutfak, yemekhane ile iki ambar yapılmıştır. Karakol binası da unutulmamış. Yetiştirilen hububatın ihracatı için için Susanoğlundaki buruna büyük bir depo yapılmıştır. Bu depo 1950’lerden sonra karayolları malzeme deposu olarak uzun yıllar kullanılmıştır. Avşar (Persenti) köyü yakınında aynı zamanda bataklıkları kurutmak için büyük bir okaliptüs ormanı oluşturulmuştur. Yazları sıcaktan bunalan Sarıaydın Köyü hayvanları için kullanılmış. Sarıaydın’a yakın olan Karaman/Taşkale’ye bir de mandıra kurulmuştur. 1935 yılına gelindiğinde Gazi Çiftliğinde kısa zamanda elde edilen başarılar üzerine, Gazi Mustafa Kemal, Tekir çiftliği kooperatifi kurulmasına karar vermiş. Kurulan kooperatifin ilk üyesi Atatürk olmuş. Diğer üyeler ise sırasıyla Osman Kaya, Ziya Şahin, İbrahim, Faik, Ali’dir.    On yıl öncesine kadar bu üyelerden ikisi yaşıyordu. Şubemizde Tekir Kooperatifi üzerine bir toplantı yaptık.  Toplantımıza Ziya Şahin ve İbrahim (Namı diğer Çolak İbrahim) de çağırdık. İbrahim Bey rahatsızmış, gelemedi. Ziya Şahin’i dinledik. Ne yazık ki ikisi de aramızda yok. 2003-2004’te Tekir çiftliğini iki kez gezdik. Fotoğrafta çektirdik. İkinci gelişimizde; Çiftlikte çalışan ve yaşayan iki kadınla görüştük. Biri Emine Yolageldi (2004-95), diğeri de Naciye Gökler’di. İkisi de Arkarası köyünde yaşıyorlardı. Atatürk’ün ölümünden sonra çiftlik arazisi yöredeki yurttaşlara dağıtılmış. 1951 yılında da çiftlikte çalışmalar durdurulmuştur. Ne yazık ki erken Cumhuriyet döneminin bütün yapıtları, kurulu fabrikaları satılmış veya elden çıkarılmıştır. Türkiye Cumhuriyetinin dünya uygarlığına armağanı olan Köy Enstitüleri ile Halk Evleri kapatılmıştır. Anadolu ve Trakya’daki Köy Enstitüsü yerleşkeleri harabe halinde durmaktadır. Belki de en önemlisi Öğretim Birliği Yasasının parçalanmasıdır. Kuşaklara mal olacak bir yanlışlıktır. Bunca olumsuzluklar içinde tek sevindirici olan, Atatürk (Tekir Çiftliği) Tarım Okulunun aslına uygun olarak restore edilerek, başta konferanslar, kurslar, kütüphane ve yerel toplantılar için işlevsel bir duruma getirilmesidir. Başta Mersin Büyük Şehir Belediye Başkanlığı olmak üzere emeği geçen herkesi kutluyoruz.