BİR GARİP… O’nu 2000’li yılların başında tanıdım. Uzun boylu, kalıplı, biraz eserekli bir genç izlenimi bıraktı. İlişkimiz sıklaştıkça çok iyi niyetli, kendi halinde, düzgün bir delikanlı olduğu düşüncesi pekişti bende. Bir konuşmasında Balıkesir-Susurluk’tan geldiğini söylemişti. Babası vefat etmiş. Annesi ve kardeşi ile birlikte yaşıyordu. Fulya Çiçekçilikte (Çiçekçi Leyla Topçu) çalışmaya başlamıştı. Sanki duruşunda, bakışında hiç dinmeyen bir hüzün varmış gibi gelirdi bana. Bu uzun boylu delikanlının adı Levent (Umut)’ti. Gerçekten de kalıp olarak Levent gibi bir gövdesi vardı. Yanında çalıştığı Leyla Topçu, derneğimizin denetleme kurul üyesi idi. O nedenle sık sık Çiçekçi Leyla’ya uğrar, imzalanacak belge varsa imzalatırdım. Orada çay içerken Levent’e takılırdım. Levent, “senin vaktin gelmiş, evlen artık…” derdim. O da yüzüme bakar susardı. Çünkü kentte kimi kimsesi yoktu. Annesi Kocahasanlı Mahallesinde küçük kardeşi ile yaşıyordu.  Hatta bir ara rahatsız olduğunu da duymuştum. Fulya Çiçekçiliğe çok gelen giden olurdu. Gelenlere bir çay ikramı gerekir. Bu nedenle çay-şekere çok gereksinimleri olurdu. Telefon eder, Levent’i göndermesini söylerdim. Çiçekçi Leyla’ya. Levent derneğe geldiğinde, derneği şöyle bir gezer, buzdolabına bakar, çayını-şekerini verir gönderirdim. Birkaç yıl sonra annesinin rahatsızlığının ilerlediğini öğrendim. Bir süre sonra da annesini yitirdi. Cenazeyı, Kocahasanlı Mahallesindeki mezarlıkta babasının yanına koydular. Yaşam devam ediyordu. Ara sıra Leyla ablası ile çekişir, iş yerini terk eder, çeker giderdi. Dedim ya biraz eserekliydi. Özünde mazlum, çok iyi bir insandı. Haftanın 7 günü Leyla Hanımla birlikte ekmek parası peşinde uğraşıp dururlardı. Garipliğini bildiğim için her yiyecek dağıtımında ona da bir koli yiyecek gönderirdim. Kendi yaşamındaki geçim sıkıntısını bildiği için, çevresinde kendisi gibi sıkıntı içinde olanlara da yardım yapılsın isterdi. O’nu 3 KASIM 2020 tarihinde ansızın yitirdik. Anadolu’nun büyük ozanı Türkmen Kocası, Yunus Emre şöyle diyor. Bir garip ölmüş diyeler Üç günden sonra duyalar Soğuk su ile yuyalar Şöyle garip bencileyin… Levent Umut (1980-2020) 7Kasım 2020 tarihinde Kocahasanlı mezarlığında anne-babasının mezarlarının yanına defnedildi. Fulya Çiçekçilik çalışanları, Leyla Topçu, kardeşi ve tüm sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Tanrı rahmet eylesin. Işıklar içinde uyusun.