TERCİHLER NETLEŞİRKEN, ÜNİVERSİTELİLERE BİR KATKI Bugün tercihler belli olmaya başladı. Yerleştirilemeyenler sonraki tercihlerle üniversitelerle bulaşacaklar. Benin bugün gençlerle, ailelerle paylaşmak istediğim düşüncelerim var. Tabi ki Üniversitelere ve İş çevrelerine de diyeceklerim var. Öncelikle düşüncem; “Hayat ve iş yaşamı üniversiteye girişle başlar.” Bu düşünceyi hem aile hem öğrenci arkadaşlarımın dikkate almasını çok isterim. Tercihini ve bölümünü iş imkânlarına göre yapanlarla çevresinde, seçmiş olduğu meslekle ilgili imkânlara sahip olanlar en şanslılar. Ama geç değil. Her öğrenci üniversiteye adım atar atmaz mesleği ile ilgili ilişkiler kurarak, iletişim kapılarını aralayarak bu şansı yakalayabilir Aileler de buna katkı sağlayabilir. Ülkemizde genel olarak yaşanan bir sorun; Hayatı üniversiteyi bitirip başlatma geleneğimiz var. Üniversite sadece sosyalleşme alanı olarak kullanılıp diploma hak edildikten sonra iş aranıyor. Böyle olunca da aileler torpil arama, adam bulma, amca-dayı peşinde iş kovalama yoluna gidiyorlar. Bu da insanları sahte ilişkilere yönlendiriyor. Öğrenci ve aileler işe girinceye kadar birçok taviz vermek zorunda kalıyor. Hatta siyaset çarkı işsiz insanların oyu için popülist yaklaşımlarla, plansız programsız insanları işe yerleştirerek hem milletin kaynakları verimsiz kullanılıyor hem de bir devletin insan kaynakları heba ediliyor. Bu arada liyakat ikinci plana atılıyor, işe giren işsiz de kariyerini ipoteklemiş oluyor. Hem yıllarca eğitim gör hem de birisi onu işe koydu diye borçluluk duygusuyla yaşa. Tabi o da sevdiği iş olursa. Olmazsa sürekli tatminsiz çalışma ortamları, iş değiştirme arzuları, yeni arayışlarla geçen iş hayatı. Kişinin kendini bulması, işi ile bütünleşebileceği iş ortamları ile karşılaşmak tesadüflere kalmış oluyor. Hatta zaman zaman ne iş olsa yaparım noktasına geliyor. Kişinin kendini ve potansiyelini yaşama geçirebileceği iş ortamları çok uzak bir hayal olabiliyor. Yeter ki karnımı doyurayım yeter noktasından ileri gidilmiyor. Bir işe kapağı atalım da gerisi Allah kerim. Sonuç İŞKUR’a başvuranlar ve iş arayanların önemli bir kısmı işinden memnun olmayanlar. Aslında problem tercih aşamasında başlıyor. Çok bilinçli tercih imkânları henüz yok. Ama bu konuyu ayrıca bir yazı konusu yaparız. Peki, öğrenci üniversiteye kayıt oldu ne yapacak? Öncelikle mesleği ile iletişim ağları kurmaya okul açıldığında başlayacak, Mesleği ile ilgili insanları tanıma yollarını arayacak. Okulun bulunduğu ilde, ülkede ve dünyada bu meslek ile ilgili iş yapan kişi ve şirketleri arayıp bulacak. Bunun için Linkedin.com adlı iş çevresi sosyal medya sitesinde bir hesap açacak. Mesleği ile ilgili bütün kurum ve organizasyonları takip edecek Linkedin’de mesleği ile ilgili insanlarla bağlantı kuracak Mümkünse mesleği ile ilgili paylaşımlar yapacak. Bunlar sorular olabilir, bir fikir olabilir ya da birlikte bir proje paylaşımı olabilir. Okulun bulunduğu bölgelerde mesleği ile ilgili odalarla irtibat sağlayacak. Organize sanayi bölgeleri, ticaret bölgeleri gibi alanlarda firmalarla iletişime geçecek. Buralarda çalışan insanlarla bağ kurmaya çalışacak. Devletin ve o şehrin mesleği ile ilgili projelerini arayacak, izleyecek Mümkünse yaşam koçu gibi mesleğinde önemli bir arkadaş edinecek. Okul içinde mesleği ile ilgili projeleri araştıracak, Birlikte proje yapabilecek okul arkadaşları edinecek. Aynı bölgede farklı üniversitede o konuda işbirliği yapacak arkadaşlar bulacak. Dünyada mesleği ile ilgili biyoğrafiler ve araştırmaları edinmeye çalışacak. Mesela mesleği ile ilgili yarım kalmış araştırmalar gelecekte bir proje ile tamamlanabilir. Bu tip çalışmalara ulaşmaya çalışacak. Mesleği ile ilgili girişimcilerle kontak kuracak. Tabi okul hayatı boyunca bu mesleği tamamlayan sertifikaların peşinde olacak.  Belgelerle bilgi beceri ve deneyimle daha okul hayatında kendisini donatacak, Eğer bunları yapabilirse iş arayan bir mezun olmaktan çok talep edilen bir meslek sahibi olur. Ayrıca okul sonrası iş arayarak zarar verdiğimiz kişiliğimiz, insanlar karşısında ezilen ruhumuzun yerine okul hayatında kendimizi özgüvenle donatmış olacağız. Aileler çocuklarına iş bulmak için torpil arama derdinden kurtulacak. Şimdinin torpilsiz iş olmuyor bakış açısını da böyle aşabiliriz. Keşke o ilin oda başkanları, belediyeler bu tip iletişim ortamlarını hazırlayabilecek olgunlukta olsa. Ama çok da gerek yok. Üniversiteler bu bağları daha güçlü kursalar. İş çevreleri üniversitelerle daha yakın olsalar. Günümüz şartlarında biraz girişimci bir öğrenci, kesinlikle kendi iş ağını kuracak iş çevresini inşa edecektir. Ülkemiz açısından da bu tip gelecek hazırlayan gençlerimiz istikbalimizi koruyacaktır. Evrensel düzeyde başarı sağlamanın da temeli, gençlerimizin erken yaşta gelecek hazırlama derdine düşme kaygısı olacaktır.