ANA BAŞA TAÇ İMİŞ…   Malumunuz dün ülkemiz için oldukça önemli bir seçim vardı. Bu naedenle günün önemine özel yazımızı bugüne aktarmak zorunda kaldık. Elleri ve ayakları öpülesi güzel kalpli, candan annelerimizi… İnsan, genel eğitimini aileden alır. Ailenin temelini ise kadın oluşturur. Yani ANNE… Bir toplumda ANALAR hak ettikleri yerdeler ise o toplum her daim gelişen, iz bırakan, büyüyen ve örnek alınan toplum olur. Bu nedenledir ki ilk öğretmenlerimiz ANALARIMIZDIR. Onlardan edindiğimiz bilgileri ve becerileri, nasihatleri ömrümüz boyunca uygulayacak bireyleriz hepimiz. Eğer ANALARIMIZ, bizlere gerçekten bizi biz yapan değerlerimizi öğretti ve benimsetti ise ve bizlerde de o sağlam maya varsa, toplum olarak, ülke olarak, millet olarak çok iyi durumdayız demektir. Ama günümüze baktığımızda toplumun yüz akı olması gereken KADINLARIMIZ, ANALARIMIZ değil çocuk yetiştirmeyi kendini geliştirmekten aciz durumdadırlar maalesef. Geriye dönüp bakıldığında aklımıza; beton binalarda oturan kaç aile vardı? Sorusu geliyor… Kaçımız beton binalarda doğup, büyüdük? Analarımız bizleri hastanelerde mi doğurdu? Yoksa dünyaya sezeryan doğum (ameliyatla) mı geldik? Kimimiz bir bahçe köşesinde çalışırken, kimimiz toprak evde, kimimiz, davar peşinde koşarken dünyaya geldik!.. Şimdiki gibi bir iki kardeş değil en an beş-on kardeşli ailelerdik. Buna rağmen analarımız bizleri birbirimizden ayırmaz, her birimizle özen göstererek kendi bildiklerini, yaşadıklarını, yaşanması gerekenleri anlatırlardı. Onlarca çocuğu olan analar, o kadar çok çocuğun arasında bile ANALIK görevlerini en iyi şekilde yapar, tüm çocuklarını mutlu eder, hepsinin gönlünü alır, yapması gerekenleri anlatırlardı. Sadece önlerine katık koymazlar, nasihat da ederlerdi, evin reisi olan BABA ile birlikte… Yeri gelir dersleri ile ilgilenir yeri gelir başını okşar yeri gelir şefkati ile sarar yeri gelir öfkesi ile evlatlarını eğitirdi ANALARIMIZ… Öyle bir değişim gösterdi ki kadın olan ANALARIMIZ; önce mecmua sayfalarında baş gösterdiler yarı çıplak ardından filmlerde seks objesi olarak çıktılar karşımıza, aileyi kuran değil yıkan oldular. ANALARA olan saygı yerle bir edildi. ANA, ANA olmaktan çıkarıldı, adeta kullanılıp atılan bir paçavraya döndürüldü ve bu maalesef başarıldı. Şimdilerde her şeyi olan ANALARIMIZDA gördüğümüz ise, doyumsuzluk, yaşama saygısızlık, mutsuzluk, her şeyi elinin altında olmasına rağmen (para, mal, mülk, sosyal yaşam, tüm zenginlikler) mutsuz bir yaşam ve mutsuz yaşamın gölgesinde büyüyen çocuklar… Kısa vadede zengin olmanın kabiliyetten sayıldığı, paranın nasıl geldiğinin sorgulanmadığı, ibadetlerin bile göstermelik yapıldığı, hukuk dahil hiçbir korkunun olmadığı bir toplum var şimdi karşımızda. ANALARIMIZ mı? Onlar yok artık ortada! Bir toplumun temel direği olan kadın (ANA) olduğunun bilinmesine rağmen, kadını adam yerine koymayan bir toplum meydana getirildi. Kadın sadece bir obje gibi görülüyor artık günümüzde… Aileler kurulurken acaba ne zaman ayrılacaklar? Soruları soruluyorsa, burada toplum olarak kadına bakış açımızın ne kadar çok değiştiğini görmezden gelmemiz mümkün değil! Çocuklarına bağlı, sırtında taş taşıyarak evinin geçimine katkı sağlayan, erinin yanı başında duran ve eşinin dayanacak gücü olan kadınlarımız 8ANALARIMIZ) şimdi neredeler? Bir toplumun temel direğidir KADIN (ANA), temel direğin yıkılması demek, o toplum çökmesi demektir. Türk milletinin örfünü ve geleneklerini yok ettiler, Arapların Müslümanlığı ile derdest olan bir millet olduk! NEDEN? Temel direğimiz olan ANALARIMIZI obje haline getirdiler, ona duyulan saygı ve sevgiyi bitirdiler. Eğer hala bu toplumda sağlam bireyler varsa, henüz bu toplum içinde ANALIĞINI EN İYİ ŞEKİLDE YERİNE GETİREN KADINLARIMIZIN VARLIĞINDANDIR. Mayası bozuk toplum oluşturma gayreti içerisinde olanlar ve bunu yıllardır yüce Türk Milleti için uygulayanlar şunu çok iyi bilmelidirler ki, BU MİLLET YİNE KÜLLERİNDEN DOĞACAKTIR. Çünkü bu millet için fedakarlıktan kaçmayan ve henüz mayasını bozmayan ANALARIMIZ vardır. Bu ANALARIMIZ sayesinde bu millet yeniden gerçek özüne dönecektir. Bu vesile ile vefatının 6. Senei devriyesinde CANIM ANAM’ı RAHMET VE MİNNETLE ANIYORUM. Ruhu Şad Mekanı Cennet Olsun İnşallah. (Ahirete intikal eden tüm ANALARIMIZA rahmet diliyorum.) ANALIK DUYGULARINI yaşayan, yaşatmak için mücadeleden yılmayan tüm ANALARIMIZA başta eşim olmak üzere selam olsun. Günlerini canı gönülden kutluyorum…   SEVGİ IŞIĞIMIZ OLSUN…