OY BİZİM ELLER…    “Bizim eller, ne güzel eller! Söylesin şirin diller Oynasın koç yiğitler Oy bizim eller, ne güzel eller!”                   Van yöremize ait bu güzel türküyü her duyuşumda çocukluk yıllarıma döner, TRT radyoları sabah 06’da yayına başlamadan önce çalınan muhteşem cıngılı hatırlarım. (İng. jingle: Radyo programları öncesinde veya sonrasında çalınan, tanıtıcı, özel müzik parçası.) Curanın tek teliyle çalınan bu harika ezgi, -o zamanlar 24 saat yayın yapmayan/yapamayan- radyolarımızın biraz sonra yayına başlayacağını müjdelerdi.                 Şimdi düşünüyorum da; gerçekten “Bizim eller (iller), ne güzel eller!” imiş. Bu türkümüz; koç yiğitlerimizi, şirin dilli insanlarımızı, vatanımızı, yurdumuzu, illerimizi ne de güzel anlatmış.                   “Bizim İller” dergisi                 Yıllar sonra İller Bankası’nın Ankara’daki Genel Müdürlüğü’nde çalışırken kurum adına çıkardığımız derginin adını da, bu türküden mülhem “Bizim İller” koymuştuk. Derginin Temmuz 2005 tarihli ilk sayısında, belediye başkanlarımıza hitaben yazdığımız yazıda “Bizim İller, sizinle daha güzel olacak! ‘Bizim İller’ sessiz, ‘Bizim İller’ sizsiz kalmasın! Lütfen yatırım haberlerinizle şenlendirin dergimizi…” çağrısında bulunmuştuk.                 Tabii bu satırlarda da, rahmetli Barış Manço’nun çok sevilen “Gülpembe” isimli şarkısının nakaratına gönderme vardı.   “Güz yağmurlarıyla, bir gün göçtün gittin! İnanamadık Gülpembe Bizim iller sessiz Bizim iller sensiz Olamadı Gülpembe”           “Bizim Eller” türküsünü her dinlediğimde, kendimi Diyarbakır Ofis’teki evimizde tatlı bir sabah telaşı içinde buluyor; hava astsubayı babamın mesaiye hazırlanışını, içinde annemin nefis yemeklerinin yer aldığı üç katlı sefertasını alıp askeri servise yetişmek üzere evden çıkışını ve annemin arkasından “Ayet-el Kürsi” okumasını yeniden yaşıyorum.