Çorap Söküğü   Yaz kızım, işsiz! “Ustam geldi, sırtıma vurdu, unut dedi romanları. İşçisin sen işçi kal.” Giydim tulumları. Ama, lakin, fakat işçi var, işçi var. Geçici işçi.      Kalifiye işçi.    Mevsimlik işçi.           Vasıflı işçi.      Vasıfsız işçi.    Beden işçisi. Fikir işçisi.       Şey… Bir de kafa işçisi.   *   Oldum olası kafa işçisiyim. Oldum bittim kafa işçisi. Yittim gidiyorum hâlâ kafa işçisi. Ama, lakin, fakat… “Bir fidandım derildim. Fırtınaydım duruldum. Yoruldum, çok yoruldum.” Ah, şimdiki kafam olsaydı!   *   Sözlük, “kafa işçisi” için şöyle ünlüyor: Beyin gücü ile ortaya eser koyan, araştıran, inceleyip eleştiren kimse, gazeteci, yazar. Sözlük böyle diyor. Peki madem, sözlük öyle buyurmuş, beynim var. Peki ya kafa? Ah, şimdiki kafam olsaydı! *   Neler gördüm şu “kafa işçisi” meslekte. Kimler kimler… Kafası boş, kafası bulutlu olan. Kafası çatlak, kafası dumanlı olan. Kafası iyi, kafası kıyak olan. Kafası kontak, kafası küflü, kafası örümcekli, kafası tembel olan. En çok da kafası olup beyni olmayan! Neler gördüm, kimler kimler…   *   Kimler tanıdım şu “kafa işçisi” meslekte. Kafa karıştıran, kafa şişiren, kafa ütüleyen, kafa tütsüleyen, kafa göz yaran, kafa atan, kafa patlatan, kafa bulan, kafa kafaya veren, kafası basmayan, kafası dönen, kafa cilalayan, kafası dank eden, kafayı çeken...   * Saya saya sayadan, sular akar kayadan. Soldan say: Kafasının dikine giden, kafasının kontağı atan, kafasını taştan taşa çarpan, kafasından aşağı kaynar sular dökülen, kafası sersem sepet olan, kafayı üşüten, kafayı demleyen. ‘Kafası bir dünya’ kimler kimler…   * Sözlük, “kafa işçisi” için “Beyin gücü ile ortaya eser koyan, araştıran, inceleyip eleştiren kimse, gazeteci, yazar.” diye bas bas, avaz avaz bağırsa da… Tutkuyla sevdiğimiz yalnız ve güzel ülkemizde kafa işçiliği, gazetecilik, yazarlık işten sayılmadı nedense. Açayım hele, açayım bizim kara kaplıyı da bakayım “yazar” için ne yazar… Hikâyeci Sait Faik’e mahkemede yargıç sormuş: - Mesleğin ne? -Yazar. - Oğlum bırak yazdığını çizdiğini, işin ne onu söyle. - Efendim söyledim ya, yazar. Yargıç zabıt katibine dönmüş. -Yaz kızım, işsiz!   *   Eskimiş harflerden bakire cümleler kurmak olsa da işimiz. Yalnız ve güzel ülkede tanımı mahkeme zabıtlarına geçmiş tek meslektir yaptığımız iş: İşsiz. -Yaz kızım, işsiz!   *   Oldum olası kafa işçisiyim. Oldum bittim kafa işçisi. Yittim gidiyorum kafa işçisi. Alfabemdeki harfler eskidi. Ta ilkokulda, öğretmenim Sevgi Serim’den armağandı. Bir fidandım derildim. Alfabem eskidi. Fırtınaydım duruldum. Harfler eskidi. Yoruldum, çok yoruldum. Tümce yama tutmuyor. Hayat yama tutmuyor.   * Şimdiki kafam olsaydı ne hikâyeci olurdum ne de gazeteci. “Bakan” olurdum. Alfabesi yeni, harfleri gıcır. Bakan, sadece bakan. Yazmak külfetli ve mahkeme zabıtlarına göre meslek tanımı: İşsiz. Oysa bakan olmak için sadece bakmak yeterli, ışıl ışıl bakmak! Bakacak, caka satacak. Gıcır harflerle, ışıldayan gözlerle masal anlatacaksın. O kadar! Tam yerine denk geldi, manzara koydum: Ümit Yaşar Oğuzcan’ın dizeleri düştü aklıma: “Küçüktük masal dinlerdik, büyüdük masal dinliyoruz.” Masalın alıcısı çoktur tutkuyla sevdiğimiz bu yalnız ve güzel ülkede. Masal bu ya: Ekonomi gözlerdeki ışıltıdır!   *   Yazı bitince… Baktım. Harfler de bana baktı. Bakan bakan baktım. Şaşı baktım. Baka baka utandım. Baktıkça utandım. Sonrası arabesk. “Şaka yaptım, şaka yaptım ayrılır mıyım? Senin gibi sevgiliyi bırakır mıyım?”   *   Tutkuyla sevdiğim yirmi dokuz harf… Bi’dünya renk, kafa bir dünya… Bahsetme kimselere yaramızda kalsın. Şairlerden Süreya’yı. Mevsimlerden papatyayı. Ve hep seni! “Şaka yaptım, şaka yaptım ayrılır mıyım? Senin gibi sevgiliyi bırakır mıyım?”   *   İşçi bayramı kutlu olsun. İşçilere. Şey bir de yaptığı iş “işten” sayılmasa da ‘kafası bir dünya’ kafa işçilerine… -Yaz kızım, işsiz!