Çorap Söküğü   Turp, havuç, demokrasi… Doğrusunu isterseniz bu tartışmaya girmeye hiç de hevesli değildim. Gelgelelim nerede bir tümsek görsem maydanoz dikmek gibi bir huyum olduğundan kayıtsız kalamadım. Huyum kurusun. Mevzu derin, mevzu kök sebze, mevzu turp. *   Malumunuzdur. Bir süredir, “anan turp, baban şalgam” bir mevzu, “Turpun büyüğü heybede” bahsi siyaseti alevlendirdi. Mevzu, benim uzmanlık alanıma (rakı, roka, çipura) girmese de dikkat kesildim. Gel zaman git zaman gelişmeleri takip etmekten bitap düştüm, yemeden içmeden kesildim. Neden sonra bir hastane önünde, incir ağacı olmuş şekilde buldum kendimi. Psikiyatri kliniğindeki panoda adım yazıverince içeri daldım hemen. Doktor Hayrullah güngörmüş, yaş yaşamış, babacan bir beyefendiydi. Dikeldiğimi görünce, sağ elini kaldırıp, havada sola, ortaya doğru daireler çizdi durdu. “Neyin var?” dediğini anlamamla birlikte döküldüm. Bir solukta anlattım olanı biteni: “Bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum. Hani ince kıyım doğrasalar beni, Akdeniz cacık olur diyorum... Düğmem kopuk, paçam sökük. Beynim çöl. Beynim adeta kurumuş bir göl, sanki Ege. Söyle bana doktor, söyle bana, ne oldu bana?” * Dikelmekten bitap düştüğümü fark eden Doktor Hayrullah, sol eliyle masanın yanındaki sandalyeyi işaret edince, belden aşağımı sandalyeye iliştirdim. Önce de söyledim güngörmüş, yaş yaşamış, babacan bir beyefendi bu Doktor Hayrullah. Turp kırmızısı vurmuş ablak yüzüme, gözümün ta içine bakarak konuştu benimle: “Şimdi bak efendi, kulağını aç iyi dinle. Sıkıntın incir çekirdeğini doldurmayacak kadar önemsiz. Karpuz kabuğu gibi boş. Acı patlıcanı kırağı çalmaz. Darı unundan baklava, incir ağacından oklava olmaz.” Sonra teşhis koydu: İncinmişsin! Sonra lafını iskeleye bağladı: Evham yapma. Evham, dipsiz kuyunun ağılı suyudur. Sonra lafına gemici düğümü attı: Ege bir Yunan gölü değildir, Ege bir Türk gölü de değildir, binaenaleyh Ege bir göl değildir, beynin Ege değildir. Turp gibisin! Sonra bir kağıt parçasına bir şeyler karaladı, elime tutuşturdu. Orta parmağıyla kapıyı işaret etti. Bozulsam da belli etmedim ama Doktor Hayrullah bilsin isterim, erik dalı gibi kırıldım. Kapıyı olanca sert biçimde çarpıp, çıktım. Koridorları koşarcasına adımlarken Doktor Hayrullah’ın sözlerini tekrarlayıp durdum: Ege bir göl değildir, beynin Ege değildir. Turp gibisin!   * Bir zaman sonra Latif Eczanesi’ne vardım. “Yanlış gelmişsin beyim” dedi Eczacı Latif’in kalfası. Uzattığım kağıt parçasını avucuma sıkıştırdı. Kağıt parçası dediysem reçete. Yakın gözlüğümü takıp avucumun içindeki reçetede yazılanları bir solukta okudum: Mutlaka ve daima aç karnına… Mutlaka ve daima akşamdan akşama… Mutlaka ve daima: Adana usulü… Mutlaka ve mutlaka: Tahinli turp salatası, tarator yiyeceksin. Mutlaka ve daima sadece P harfiyle başlayan günlerde: Pazar, pazartesi, palı, parşamba, perşembe, puma, pumartesi… * Söyle bana doktor yâr aşkına: Böyle taratora rakı mı dayanır? * Otobüse binip, gazeteye ulaştığımda, ikindiden biraz sonraydı. Bu sıralar kafam hep ikindiden sonra dükkân açtığından gelişmeleri takip etmekte yine geç kalmıştım. Ben gazete yolundayken Mersin Büyükşehir Belediye Başkanı Vahap Seçer sosyal medyadan hoşbeş etmiş: “Bağımsız yargının olduğu bir ülkede cumhurbaşkanı dahil kimse turp, havuç bilmez. Çünkü bağımsız yargı her şeyin üzerindedir. Ört ki ölem, ben bu kadıyı kime şikâyet edem? İstanbul’u kaybettiğinden beri iktidarın üzerine oynadığı Ekrem Başkan’ın sonuna kadar yanındayız.” *   Sadece turp mevzusuyla heyecandan nar gibi olup dağılmışken… Vahap Başkan’ın açıklamasıyla tarumar oldum. Bu kadarı fazlaydı. Zaten kendimi hıyar gibi hissetmekteyken. Zaten “Anan turp baban şalgam” hâldeyken… Vahap Başkan’ın turplu, havuçlu tarifiyle gülbeşeker oldum, iyi mi! * Yaktın beni, söyle bana Vahap Başkan! Muayenehaneden çıkarken sert şekilde çarptığım doktorun kapısını şimdi hangi yüzle çalayım? Hâlimi, mahcubiyetimi nasıl, hangi sözcüklerle anlatayım? Kim söylemişti? “Hiçbir zaman çıktığın kapıyı hızla çarpma, geri dönmek isteyebilirsin.” Hay aklıma turp sıkayım! * Bitirirken… Akılla bir konuşmam oldu. “Vahap Başkan’ın bu sözlerine ne dersin?” dedim. “Zekice dizmiş alt alta sözleri... Zekice özetlemiş demokratik hukuk devletinde olması gerekeni… Zekice işaret etmiş devletin temelini, yani en yaşamsal kurumu, yargıyı…” dedi ve ekledi akıl: Demokrasi sadece “seçim” demek değildir. Seçim, sadece iktidar olmak değildir. İktidar olmak, korku salıp sopa göstermek değildir! Nihayetinde hatırlattı akıl: “Türkiye Cumhuriyeti toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devletidir.” (Anayasa, Madde 2)