Çorap Söküğü   Bilmedim “ömrümün suçu ne” usta? Aynı bedende can gibiydik. Etle tırnak gibi. Heyhat! Şimdi herkes yabancı. Herkes diğerine el. Herkes ecnebi. Başparmak, serçe parmağa öteki.   * Ekranlar yalaka epeydir. Ekranlar yandaş, ekranlar yalancı. Hangi ekranı açsam merkezinde cüppeli, köşebaşında jöleli. Medya yalaka epeydir. Medya yandaş, medya candaş, medya yalancı. Hangi sayfayı açsam karşımda buruk acı. Bu kötü yazıya “kader” diyorlar. Bilmedim “ömrümün suçu ne” usta? * Siyaset… Gözü kör olasıca siyaset. Olmaması gereken her yerde. Camide siyaset, yargıda siyaset, kışlada siyaset, sporda siyaset. Bu kötü yazıya “kader” diyorlar. Bilmedim “ömrümün suçu ne” usta? * Dilruba’yı konuştuk günlerce… Şimdileyin genç teğmenler… Daha daha konuşuruz yarın, öbür gün, ertesi, sonraki gün… Kim bilir hangi yapay, hangi yapmacık kriz çalacak kapımızı? Geçim sıkıntısı, yoksulluk girdabına sürüklenmiş mutsuz aziz vatanda… Sokaklarındaki, kaldırımlarındaki çeşit çeşit kaçak, envaiçeşit göçekle dünyanın toplama kampına dönmüş ülkede kim bilir hangi yapay, hangi yapmacık kriz çalacak kapımızı? Tartışıp kamplara bölüneceğimiz konu Dilruba’dır, genç teğmenlerdir, bu “soğuk savaş” mıdır usta? Bu kötü yazıya “kader” diyorlar. Bilmedim “ömrümün suçu ne” usta? * Gülmeyi unuttuk usta! Sevmeyi unuttuk. Yaşamdan soğuduk. Yorgun, yılgın, moralsiz, mecalsiz kaldık… Üzgün, bitkin, bitap, mutsuz dahası ve de vahimi umutsuz hâldeyiz. Hadi bizden geçti, gençleri kaybediyoruz usta! Gençlerin umut yok hanesinde. Bir hâller ki uykularımız sığınak. Bilmedim ömrümün suçu ne usta? Dinle bak Orhan abi ne diyor: “Feryada gücüm yok, feryatsız duy beni!”   * “Belki de sıra bizde” der hayal ederdik. Hayalimizi de yitirdik usta! Tüpçüye güven yok, kazanan hep kasa! Murat yalan umut hayalmiş. Bilmedim “ömrümün suçu ne” usta?   * Allah'ın gücüne gider mi bilmem. Gelgelim, ama, lakin, fakat yıllardır soruyorum bu soruyu kendime: Allah’ım neydi günahım, bilmem ki bu dünyaya ben niye geldim?   * Yorulduk, usandık, kırıldık, bölündük, eyvahsız gün kalmadı usta. Hep böyle canına yandığımın: Camide kılıç çekene “ya ya ya şa şa şa...” Kışlada, yemin töreninde kılıç çatan teğmenlere “tu kaka...” Dinle bak Ferdi Tayfur ne diyor: “Huzurum kalmadı fani dünyada.” Dinle bak Müslüm Baba ne diyor: “Böyle yaşamaktan bıktım ben usta.” Ustaya, Nazım’a kulak ver, dinle bak ne diyor: “Alt tarafı bir çiçek toplayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp, sevip gidecektik bu dünyadan. Nasıl kötü bir zamana denk geldi ömrümüz.”   * “Ya taraf ya bertaraf…” “Öteki, öteki” nereye kadar usta? Gülmeyi unuttuk, sevmeyi unuttuk, imeceyi unuttuk. Yaşamdan soğuduk. Yorgun, yılgın, moralsiz, mecalsiz kaldık… Üzgün, bitkin, bitap, mutsuz dahası ve de vahimi umutsuz hâldeyiz.   * Aynı bedende can gibiydik. Etle tırnak gibi. Heyhat! Şimdi herkes yabancı. Herkes diğerine el. Herkes ecnebi. Başparmak, serçe parmağa öteki. Bu kötü yazıya “Yeni Türkiye” diyorlar. Bilmedim “ömrümün suçu ne” usta? “Feryada gücüm yok, feryatsız duy beni!”