Çorap Söküğü   Seçer “yeni”, Veli “şey”,  ben garip… Mersin Büyükşehir Belediye Başkanımız Vahap Seçer’e bir süredir bir şeyler oldu. Bir süredir garip konuşur, şifreli konuşur, enteresan konuşur, subliminal mesajlar verir oldu. Geçenlerde mesela, Büyükşehir Belediye Meclisi toplantısında Mevlana gibi sihirli bir cümle bina etti: Düne ait ne varsa dünde kaldı. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.   *   Bizim gazete, sihirli cümlenin bina edildiği Kongre ve Sergi Sarayı’na dış kapı komşusu. Dış kapıdan yükselen o sihirli söz, günbatısından esen rüzgârla havalandı, “Olmazların Yücel” açık bırakmış, pencereden içeri süzüldü, hayatım bayat ekmekten bile bayat hâldeyken usulca alnıma kondu. “Git başımdan” diyemedim: Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.   * Peki o zaman. Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın Vahap Başkan! Şimdiden tez yok yeni şeyler…   *   “Şey” denen lastikli lakırtı ne menem bir şeydir izini sürdüm. Usul usul, kıyıdan kıyıdan...   Orhan Veli mesela, “Bir garip Orhan Veli” şöyle bir cümle kurmuş “şey” denen meçhule dair: -İçkiye benzer bir şey var bu havalarda.   *   Bilgisayarı açtım, arama motoru yordamıyla literatür taradım. “Yeni” yazdım, “rakı” çıktı karşıma. Yine Orhan Veli mesela, “Bir garip Orhan Veli” şöyle bir cümle kurmuş “yeni” ile özdeş o hususta: -Rakı şişesinde balık olmak isterdim.   * Dın dın dırırırın… Duydunuz zilin sesini. “Peki, gelelim rakı şişesinde balık olmaya…”   * Türk hikâyeciliğinin yüz akı Sait Faik, Yedigün dergisine yazdığı, “Rakı Şişesinde Balık Olmak İsteyen Şair” başlıklı röportajda, Orhan Veli’ye sormuş. -Rakıyı sever misiniz? Veli’nin, “Bayılırım” yanıtını, “Bendeniz de” diyerek onaylamış Faik.   * Sahi kuzum, rakıyı kim sevmez? Severim ben de. Bendeniz de.   *   Bitirirken… Gazetemizin sihirbaz görsel yönetmeni “Olmazların Yücel” kahve yapmış, bana da ikram etti. Teşekkür ederken, sıkı sıkı tembihledim: - Yücel, pencereyi kapat! - Neden ağabey? - E, Vahap Seçer garip, Orhan Veli garip, ben garip!   *   Erken çıktım gazeteden. Rüzgâr günbatısından esiyordu, alnıma vurdu. Mesajı aldım, Tülay’ı aradım: -Düne ait ne varsa dünde kaldı. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım. Bitsin bu dargınlık! Dün dünde kaldı. Balık olduk. Garip olduk. Biz garip. Vahap Başkana teşekkür olsun! Ey bir garip Veli, tiryakinim! Ey Orhan Veli, ruhun şad olsun!