BAŞKENT’TEN SELAM   BAYRAM ALİ BAŞKANLA ROMANYA’DA SİLİFKE’Yİ TANITTIK Silifke Belediyesi encümeninin kararı ile fahri hemşehri ilan edilmiş, bu güzel kente kalbimden bağlanmıştım. Dolayısıyla Silifke ve hemşehrilerim için elimden ne gelirse yapıyordum. Belediyenin başarılı halk oyunları topluluğunu bir kez daha, hem de iki festivale birden davet ettirmiştim. Bu kez Belediye Başkanı Bayram Ali Öngel de ekiple birlikte Romanya’ya gideceklerdi. 04 Temmuz 2001 günü saat 19.20’de İstanbul’dan havalanan TAROM uçağı ile bir saatlik uçuştan sonra Bükreş’e ulaşmıştık. Birkaç kez Silifke’ye de gelen Romanya Cumhuriyeti Azınlıklar Müsteşarı dostum Cenan Bolat alanda bizi karşılamış, otobüsle hemen Timişoara’ya müteveccihen hareket etmiştik. TİMİŞOARA (TEMEŞVAR) kentine 5 temmuz sabahı ulaştığımızda saat 08.30 olmuştu. Halk Oyunları grubumuzu Silifke Belediyesi Kültür Müdürü Lütfi Uğur gözetiminde bir talebe yurduna yerleştirdikten sonra Bayram Ali Öngel, Cenan ve ben Hotel Timişoara’ya yerleşmiştik. Bir süre dinlendikten sonra, festivale katılacak olan tüm gruplarla birlikte yemek yemiştik. XII.Uluslararası Timişoara Festivalinin açılışı kentin ortasında Katedralin önünde yapılmıştı. Hava yağışlıydı, gruplar kısa kısa gösteriler yapmış, sonra Belediye Başkanı tarafından grup liderlerine ve kentin protokol üyelerine bir kokteyl verilmişti… (Timişoara Festivalinin açılış töreninde Belediye Başkanı açış konuşması yaparken.(Sağdan): İrfan Ünver, Cenan Bolat, Başkan B. Ali Öngel vb.) Ertesi sabah, pırıl pırıl bir Timişoara sabahına saat 06.30’da uyanmış, bir süre daha yastık keyfi yaptıktan sonra kalkmıştım. Odamın penceresinden seyrettiğim, ecdadımın Temeşvar kenti çok güzeldi. Tüm Romanya’da olduğu gibi parklar… yeşillikler kentiydi. Temeşvar denince aklıma hep, ilk gençlik yıllarımda okuduğum, “Temeşvarlı Osman Ağa’nın Anıları” gelirdi. Bulup da bir daha okumayı arzu etmiştim o kitabı… O zamanlar Macaristan’a ait olan Temeşvar, artık Romanya’nındı… Bayram Ali ve Cenan’la Timişoara içinde bir tur atmış; Türk Kalesi içindeki kalıntıları içimiz burkularak seyretmiştik. Burada Arap harfleriyle yazılı bir kitabe de vardı. Osmanlı döneminin Vali-Paşa konağı duruyordu, Keza Osmanlı’dan kalan başka izler de görülüyordu. Temeşvar, Romanya’nın ikinci büyük kentiydi  ve nüfus 500 bin dolayında idi… Şanlıurfa’dan gelen bir yurttaşımızın işlettiği Star adlı lokantada lahmacun yemiş, çay içmiştik… Arap Pazarı adı verilen çarşıda gördüğümüz dükkandan  kaliteli ve ucuz ayakkabılar almıştık… Katedral Temeşvar’ın simgesiydi ve geceleri çok güzel ışıklandırılıyordu. Elbette burası bir Hristiyan ülkesiydi ve insanlar da büyük oranda Hristiyan dinine mensuptu. Ama kentin her yanına, göze batacak şekilde haçların dikilmesi neyin nesiydi? Ne yazık ki, Osmanlı izleri arasında ne cami veya minare ne de bunlardan bir iz görmüştük!.. Akşama doğru, bütün grupları 45 km ötedeki Deta adlı kasabaya götürmüşler, ekibimiz de gösteri yapmıştı. Akşam yemeği de Deta’da yenilmişti. Halk oyunları gösterilerinden sonra, ekiplerde yer alan gençler geç saatlere kadar eğlenmişler; dönüş yolunda da şarkılar türküler söylenmişti. Otele gece yarısından sonra dönmüştük. Ertesi gün Temeşvar, tenha görünüyordu. Kahvaltıdan sonra bizim grup elemanlarının konakladığı yurda gitmiş; sonra da Pazar yerini dolaşmıştık. Göründüğüne göre Araplar pazara hakim olmuşlardı. Sonra İtalyanlar ve Sırplar, az sayıda da Türkiyeli esnaf vardı. Bir anlamda bu kadim kentte, ırklar harman olmuşlardı. Silifkeli yüzbaşı Ali Rıza, ordudan kaçıp buraya gelmiş, bir Romen kadınla evlenip, ev ve iş kurmuştu… O akşam Silifke halk oyunları grubunun 40 dakikalık özel bir gösterisi vardı ve gerçekten mükemmel bir gösteri yapmışlardı. Tek eleştirilecek husus, kızların boylarının çok kısa oluşu ve fiziksel yapılarıydı. Her şeye rağmen festival komitesi grubumuzun gösterilerini beğenmiş ve tebrik etmişti. Ertesi gün saat 09.30’da Temeşvar Belediye Başkanını ziyaret etmiştik… Karşılıklı konuşmalar ve hediyeler teatisinden sonra, kent dışındaki Köy Müzesinde oluşturulan alanda, tüm ekipler gösteri yapmışlardı… Aynı akşam, festival alanında kapanış şöleni vardı… 09 Temmuz 2001 sabahı otobüsle yola çıkmıştık. Otobüs çok yavaş seyrediyordu, şoförün de uyuklaması üzerine mola vermiştik. Hercülane’ye 25. Km. kala Cornea köyünde otobüsün amortisörü kırılmış, bir cafede oturup, yeni bir otobüsün gelmesini beklemiştik. Burası, 1724’te Osmanlı-Avusturya savaşının yapıldığı yerdi. Burada Romalılar döneminde yapılan uzun tüneller vardı. Yapılan kazılarla yeni arkeolojik bulgulara rastlanıyordu. Avusturya-Macaristan devletiyle, Osmanlı imparatorluğu sınırlarının kesiştiği noktaydı. Osmanlı Çerna Nehrinin mecrasını değiştirerek sınırını genişletmişti. Uzunca bir bekleyişten sonra gelen başka bir otobüsle yola devam ederek, Herculane kentine vasıl olmuştuk. Herculane turistik bir kaplıca kentiydi. Burada yerleştiğimiz otel de bir termal oteldi. Ertesi sabah Belediye Başkanını ziyaret etmiştik ve her yerde olduğu gibi, karşılıklı konuşmalar yapılmış, hediyeler teati edilmişti. O gün Bayram Ali Öngel ile Lütfi Uğur, Karan Sebeş kentine giderek oradaki bir çiftliği incelemişler; biz de Cenan’la birlikte Drobeta Turnu Severin’e giderek, dostlarımızla buluşup, kucaklaşmıştık. İslam Cafer’i de yanımıza alıp, Hüsrev Durgut’un Europarking adlı restoranında alabalık yemiş, sonra da Herculane’ye dönmüştük. 12 Temmuzda Herculane’den ayrılıp, uyur-uyanık bir yolculuktan sonra Bükreş’e ulaşmış, TAROM’un 16.40’da kalkan uçağıyla yurda dönmüştük.