BİR DENİZ TUTKUNU… 2000 Yılının başında ırmak kenarının başında (Merkez Karakol bitişiği) ADD Silifke Şubesi için bir daire satın aldık. Şüphesiz bina alacak kadar paramız yoktu. İş Bankası şubesinden kredi istedik. Onlarda uygun gördüler. Sanırım, banka kredisi ile yer alan, ülke genelinde ilk şubeydik. Üyeler olarak bundan büyük mutluluk duyduğumuzu belirtmeliyim. Kent genelinde kendine ait yeri olan ilk Demokratik Kitle Örgütü olmanın gururunu yaşıyorduk. Bundan sonra yapılması gereken şubeyi döşeme-demirbaş ve kırtasiye açısından yeterli bir düzeye getirmekti. Yardım için ilk gittiğimiz yer Seka İşletmeleri oldu. Orada Turgut Atlay ile tanıştık. Durumumuzu anlattık. Şubeye yeterli kırtasiye yardımında bulundular. Daha da önemlisi birbirinden değerli Sekalı dostlarla tanıştık. Onları da şubemize üye kaydettik. Tüm bu gelip gitmelerde en büyük yardımcımız Turgut Atlay oldu. Giderek dostluğumuz güçlendi. Yıllık takvim ve ajandalarımız geldiğinde, onların dağıtım işlerini artık dostumuz Turgut Bey’e havale eder olduk. İşte Turgut Atlay’ı böyle tanıdık ve dostluğumuzu pekiştirdik. Seka İşletmeleri, büyük bir yerdi. 2040 Dekarlık bir arazi üstüne kurulu fabrikalar kompleksi… Üstüne üstlük çam ağaçları arasında birbirinden güzel sosyal tesisler ile işçi ve memurların oturacağı binalar ve yemekhaneler. Seka’nın sosyal tesislerinde dostlarımız sayesinde geceler düzenledik. Gereksinimlerimiz için gün içinde 2 veya 3 kez Silifke’den Seka’ya gidip geldiğimiz oldu. Sekalı ve sendikalı emekçiler sayesinde demokrasi bilincimiz gelişti. Kentimizde daha toplumsal 1 MAYIS’lar kutlanır oldu. Seka Akdeniz tesisleri, bölgenin en önemli kuruluşlarından biriydi. Bin işçi ve memur çalışıyor. Bu kuruluş sayesinde Silifke Kamyoncular Kooperatifi bölgenin en büyük kooperatifi olmuştu. Kamu iktisadi örgütü olarak kar eden “İşçi-memur ücretlerini ödeyip, hazineye de gelir sağlayan” kamuya yararlı bir kuruluştu. Ne yazık ki ülkemizi yönetenler, bu yararlı kuruluşu kapattılar. Çalışanların büyük bir kısmı emekli edildi. Bir kesimi de başka dairelerde memur olarak çalıştı. Emekli olanlardan biri de Turgut Atlay’dı. Kendisi ile yaptığımız görüşmede, Taşucu’nda kalacağını, ailesinin yanına dönmeyeceğini söylüyordu. Taşucu’nu, denizi, oradaki yaşam biçimini benimsediğini çok sevdiğini söylüyordu. Zaman, zaman görüşüyorduk. Yıllar öncesi ablasını yitirdiğinde birlikte Çeşmeli’deki Doğu Sandal Köyüne gitmiş, ailesine taziyelerimizi sunmuştuk. Emeklilikte kendisine geçici bir iş buldu. Akşamları Taşucu’nda bir balık lokantasında yemeğini yiyor. Daha sonra da bekâr evine gidiyor. Bilgisayar başına oturup, dostları ile görüşüyordu. MART/2023 sonu bir gece yarısı beni aradı. Uzun zamandır görüşemiyorduk. Telefonda bayağı bir lafladık. Anladım ki hala yalnız ve bendenizi özlemiş, ben de onu… Bu Taşucu ve denize tutkun değerli arkadaşımızı 27 Nisan 2023 günü yitirdik. O’nu doğup, büyüdüğü topraklara, Doğu Sandal’a götürdüler. Şimdi orada dağın başında yatıyor. Tanrı’dan rahmet, ailesi, yakınları ve Abidin Hocama da sabır ve baş sağlığı diliyorum.