PENCERE’mdeyim   DEĞERLER BULUŞMASI MERSİN’DE Yıllardır pandeminin etkisiyle evime, kendimle başbaşalığa bağımlı hale gelmişken; ilk defa Taşucu’ndan Mersin’e çok değerlim Ayşem’in ısrarlı daveti ile yola çıktım. İyi ki de Mersin’deyim. Birbirimizle olmaya çook ihtiyacımız varmış. “Yıllardır çıkamadığım evimden beni çıkardın ya, iyi ki okul arkadaşım Ahmet Yer’in kızının İstanbul’daki düğün kınasında tanışmışız. Şimdi 40 yıllık akraba gibi beraberiz de ben kendimi hacca gitmiş gibi hissediyorum” der demez, bir meşguliyet halinden sonra elinde inci bir kolyeyle bana gülümsüyor. “Bu inci kolye bana hacıya giden arkadaşımın hediyesi, şimdi senindir” diyor. Şu an yazıyorken de, o inciyi takıyorken hep o muzip mutlu yüzü benimle. Birkaç günümüzü birlikte değerlendirirken, 13 Ekim 2023 tarihinde Gazanfer Uğural’ı anma etkinliğindeyiz. Yine okul arkadaşım İlknur Özcan beyle de Mersin’de anma etkinliğinde buluşmuşuz. İlknur da 2 Mayıs 2009 tarihinde Ahmet’in kızının düğününde tanış olmuştu Ayşe Koçer’le. İyi ki Ayşem beni çağırmış. Dolu dolu birkaç günü yaşamışız. Gazanfer Uğural’ı anma etkinliğinin hemen öncesi, Sesimiz Gazetesinden köşedaşım Necdet Canaran’la merhabalaştığımız kısa an içinde Fatih Akar’la da tanışmıştım. “Siren’le sergi için konuştuk ya, siz de bilin en yakın zamanda açacağım sergide yeniden görüşürüz” sohbetimin tanığıdır da Necdet Canaran. 13 Ekim 2023 nire, 1 Haziran 2024 nireee? Sözlü-yazılı müracaatım yanıtsız hala… “Eller akraba” derim hep. Birlikte olduğumuzda akrabadan öte değerlim Ayşe yaşamdan ayrıldı da benim kendimce hala varsaydığım fotoğraflarımıza bakıp özlem gideriyorum. İyi ki vardın. Seni çok özlüyoruz. Sen beni evden çıkardın ilk olarak. Sonra Muğla, Fethiye… Şimdi yeni yakın Kapadokya. Her seyahatimde teşekkürlerimle sana gülümsüyorum.