CUMHURİYETİMİZ 98 YAŞINDA...                 Türkiye Cumhuriyeti’nin 29 Ekim 1923’te kurulmasının üzerinden 98 yıl geçti. İki yıl sonra Cumhuriyetimiz 100 yılı geride bırakacak. Cumhuriyetimizin kuruluşu, 20 Yy’ın en büyük toplumsal olaylarından biridir. Emperyalizmi ve onun uşaklarını yenerek kurulmuş ilk devlettir Türkiye Cumhuriyeti. Cumhuriyet kurulduğunda; Asya Kıtası, Çin, Hindistan, Pakistan, Bengaldeş, Nepal, Burma, Hindiçini yarım adası, Endonezya, Arap yarım adası, mağrip(Doğu)ten maşrıka(Batı) kadar Mısır, Libya, Tunus, Cezayir, Fas, Moritanya ve Afrika kıtasının tamamı daha bağımsızlıklarını kazanmamıştı. Cumhuriyetimiizn kuruluşundan sonra bu kardeş ve mazlum halklar bağımsızlıklarını birer birer kazandılar. Gazi Mustafa Kemal Paşa, onlara ışık olmuş, önderlik etmiştir. 1960’lı yıllardaki Cezayir kurtuluş savaşında şehit düşen militanların koyunlarından Atatürk fotoğrafları çıkmasının bir anlamı vardır.                 Cumhuriyetimizin kuruluşu (29 Ekim 1923) 101 pare top atışı ile tüm yurdumuza duyurulurken, Gazi Mustafa Kemal Paşa Çankaya’da birlikte oldukları kurucu atalarımıza “Arkadaşlar, bilime dayanan bir devlet kurduk” diyordu.                 Yeni cumhuriyet, yıllardır savaşmaktan yorulmuş, bıkmış bir yurttaşlar topluluğu idi, sadece 45 yıl süren Yemen Savaşlarında 1.5 milyon Anadolu insanını yitirdik. Ülke harap, bitap ve yıkıktı. 13 milyon nüfusunun yarıya yakını yaşlı ve hastalıklı idi. Halkımız, verem, trahom, sıtma, cüzzam, tifo, tifus ve frengiden kırılıyordu. Ekonomik yapı, ilkel bir tarım toplumu ile yarı sömürge durumunda idi. Doğan Avcıoğlu üstadımızın “Türkiye’nin Düzeni – Dün – Bugün – Yarın-“ da belirttiği gibi, toplu iğne bile üretemeyen bir toplumdu. Cumhuriyet, kalkınma çabalarına üç beyazla(un,bez ve şeker) fabrikaları kurmakla başladı. Çalışmalıydık, hem de çok çalışmalıydık. Nazilli Bez Fabrikası(1937) açılışında Gazi Mustafa Kemal Atatürk, “Her fabrika bir kaledir.” diyordu. Neyin kalesi? Üretmenin, birlik ve kardeşliğin, dayanışmanın, adil gelir bölüşümü ve de cumhuriyetin kalesi olmak. Cumhuriyetin en sevgili kurumlarını olan (Ne yazıkki kapattık!) Köy Enstitülerinin işliklerinde(Atelye) şöyle yazıyordu. “Üretmeden yaşamak, en büyük şerefsizliktir.” 17 Şubat 1923 İzmir İktisat Kongresinde, Gazi Mustafa Kemal Paşa yaptığı konuşmada “Osmanlı İmparatorluğunun çökşünün en büyük nedeni olarak iktisadi (Ekonomik) geri kalmışlığı gösteriyordu. Bilgi toplumu olmada geç kaldık. Sanayi Devrimini kaçırdık! Her alandan geri kalmışlığının en büyük nedenlerinde biri de; kitlelerdeki cehaletti. Halkımızın yüzde doksanından fazlası okur-yazar değildi. Bu oran kadınlarımızdan çok daha fazlaydı.                 Cumhuriyet yöenetiminde; cehaleti yenmek temel bir ilke olacaktı. Gazi Mustafa Kemal Paşa, cumhuriyetimizin ilanından sonra Cumhur Başkanı seçildikten hemen sonra ulusuna yaptığı konuşmada “Milletimizin teveccühünü daima nokta-ı istinat telakki ederek hep ileri gideceğiz. Türkiye Cumhuriyeti mesut, muvaffak ve muzaffer olacaktır.” Cumhuriyetimizin 98. Yılı Türk Ulusuna kutlu olsun. Yaşasın Cumhuriyet... Kaynak: 1- Mustafa Kemal Atatürk Enver Behnan Şapolya – Sayfa: 425                2- Atatürk Devrimi – Fethi Karaduman    Günizi Yayınları                3- Yüzyılın Kitabı Yüzyılın Lideri Sinan Meydan – İnkılap Kitapevi