ALLAH’A YAKINLAŞMANIN DİĞER ADI: KURBAN             Merhaba kıymetli okuyucularımız, sizleri Allah’ın selamı rahmet ve bereketi ile selamlamak isterim.             İnsanoğlu için kıymeti büyük ve bereketli günleri yaşıyoruz. Bir yandan haccetme imkanı bulanlar için haccın sevincini yaşayan Müslüman kardeşlerimizin sevincine ortak oluyorken, kurban keserek Allah’ın yakın olmanın gayreti içerisinde olan diğer kardeşlerimizin de Kurban telaşına şahid olmaktayız. Bu pazar günü idrak edeceğimiz Kurban Bayramımızın hayırlara vesile olmasını Cenab-ı Hak’tan niyaz ediyorum.             Kurban, maddî ve mânevî her türlü yakınlığı ve yakın olma arzusunu kuşatacak bir anlam ifade eder. Dini terminolojide ise, kendisiyle Allah’a yaklaşılan şeyi, yani ibadet (kurbet) amacıyla belli vakitte belirli cinsten hayvanları kesmeyi ve bu amaçla kesilen hayvanı ifade eder. Kurban bütün dinlerin ana temalarından birini teşkil eder. Ayrıca çeşitli dillerde bu kavramı ifade için kullanılan ortak kelimeler de vardır. Nitekim; Kuran-ı Kerim’de Maide Suresi, 27. ayetinde Adem(as)’in iki oğlunun kurbanından bahisle şöyle buyrulur:             “(Ey Muhammed!) Onlara, Âdem’in iki oğlunun haberini gerçek olarak oku. Hani ikisi de birer kurban sunmuşlardı da, birinden kabul edilmiş, ötekinden kabul edilmemişti. Kurbanı kabul edilmeyen, “Andolsun seni mutlaka öldüreceğim” demişti. Öteki, “Allah, ancak kendisine karşı gelmekten sakınanlardan kabul eder” demişti.” Bu ayet-i kerime, Kurban ibadetinin insanlıkla yaşıt olduğunu vurgulamaktadır. Yine peygamberlerin atası Hz. İbrahim’in (a.s), oğlu İsmail’i adamaya söz vererek zamanı geldiğinde sözünü tutması da manada başka bir örneklik teşkil eder.             Malî bir ibadet olan kurbanda ibadet yönü asıl olandır. Bir kimse, sadece Allah’a yakınlaşmak amacıyla kurban kesmelidir. Farklı bir amaçla kesilen kurbanın ibadet olması söz konusu olmaz. Kurban aynı zamanda fert ve toplum yararı daha ön planda olan bir ibadettir. Kurbanı kesmenin temel amacı, Allah’ın rızasını kazanma ve isteğine boyun eğmedir. İbadetin özünü teşkil eden bu gaye ancak Allah Teala’nın bildirdiği şekil ve şartlarına uyulduğunda gerçekleşmiş olur. Bu yönüyle kurban ibadetinin özü ve biçimselliği dinî bildirime dayanır.             Şu kadarı var ki, kişi kurban kesmekle Allah’ın emrine boyun eğmiş ve kulluk bilincini koruduğunu canlı bir biçimde ortaya koymuş olur. Bunu yaparken de malını Allah için telef etmesi değil en yakınlarından başlayarak insanlara yararlı olacak tarzda gerçekleştirmesi istenmiştir. Kur’an’da kurbanın kan ve etinin değil kesenlerin dinî duyarlılıklarının (takvâ) Allah’a ulaşacağının belirtilmesi, (el-Hac 22/37) buna işaret eder.             Kurban aynı zamanda verdiği nimetlerden dolayı Allah’a şükür anlamı da taşır. Müminler her kurban kesiminde, Hz. İbrâhim ile oğlu İsmâil’in Cenâb-ı Hakk’ın buyruğuna mutlak itaat konusunda verdikleri, Kur’an’da da özetle aktarılan (es-Sâffât 37/102-107) başarılı bir sınavın hatırasını tazelemiş ve kendilerinin de benzeri bir itaate hazır olduklarını simgesel davranışla göstermiş olmaktadırlar.             Kurban toplumda kardeşlik, yardımlaşma ve dayanışma ruhunu canlı tutmasının yanısıra sosyal adaletin gerçekleşmesine katkıda bulunur. Özellikle insanların temel gıdası olan eti, satın alma imkânı bulunmayan veya çok sınırlı olan yoksulların bulunduğu ortamlarda onun bu rolünü daha belirgin biçimde görmek mümkündür. Zengine malını Allah’ın rızâsı, yardımlaşma ve başkalarıyla paylaşma yolunda harcama zevk ve alışkanlığını verir; onu cimrilik hastalığından, dünya malına tutkunluktan kurtarır. Fakirin de varlıklı kullar aracılığıyla Allah’a şükretmesine, dünya nimetinin yeryüzündeki dağılımı konusunda karamsarlık ve düşmanlıktan kendini kurtarmasına ve kendini toplumunun bir üyesi olarak hissetmesine vesile olur.