BİR DOSTLA SÖYLEŞİ – 1                   Onu yıllardır tanıyordum. Ama bir araya gelip iki lafın beline vuramamıştık. Hüseyin Kozan, 3 Aralık 1952’de Mersin ilinin Mut ilçesi Kumaçukur köyünde doğmuş. Ana adı Cennet, baba adı Hasan; biri kız, ikisi erkek üç kardeşler. Geçimleri, malcılık, davar işçiliği, ormanda odun kesmek. Kaymakamlık bir motor almış. Onu da çalmışlar. 65 yaş üstü olduğu için devlet 1536 ₺ veriyormuş, yeni zamlarla maaşı 1900 ₺ olacakmış. Ormandaki, ormancılarla kavgasından ötürü hapse düşmüş. Silifke, Mersin, Karaman, Konya ve Afyon yarı açık cezaevi olmak üzere 14 yıl hapis yatmış. Şimdilik Silifke’de kiralık bir evde oturuyor. Zaman zaman odun kesmeye gidiyor.                 Hüseyin Kozan, kendisini şöyle anlatıyor: “Babama Kozan Hasan, anama ise Elmas derler. Bu yaşam özellikle bana has. Süt kazanı dökülmüş yanmış anam, emzirememiş beni kana kana. At, davar, iki inek, iki dana; ablam onların sütüyle büyütmüş beni. Yeni yürümüştüm yola, yaşam acaba böyle mi ola? Bir dinlen, bir de mola yürü bakalım yoluna Hüseyin Kozan. Bir avrat aldım ismi Eşe. Yeni başladım ormanda işe. Bir elimde bardak, bir elimde şişe, kader kötü giderse, yaşam böyle olur. Yeni buldum ikinci bir eşi, atamadım cibar ile şeşi, almayın dostlar ikinci bir eşi, kader kötü giderse, yaşam böyle olur. Bir daha buldum üçüncü bir eşi, bu hanımın ismi Esen, çok huyu varmış desen desen. Yaşam acaba böyle mi olur desem? Kader kötü giderse yaşam böyle mi olur?                 Ormanı keser hak’a bakarız. Kibrit ile çam köknar yakarız. Ormancı gelir, ona bakarız. Ekmek paramız ormana bağlı. Şef gelir der ki bana, ikiliyi kesme söyleyeyim sana. Kestiğim dal, döndü dumana, bağlı müdür gelir, işçilerin başı. Bende keserim kuruyu, yaşı. Ağaç düştü, korucu başı kaçak değil, damgaya bağlı. İnsanoğlu çoktur, hepsi gözde. Bilemem ki nesi var içinde gözde, dış görünüşü gözde, iç görünüşü sızlar, bilinmez ki dünyada ne fikirli nice kullar var. Ey kafir kefen giyersin anla. Ruhun ayrılmaz ki kanla, merhameti bırakma imanla, sırra hakikate el uzat eyle. Cahil anlamaz doğru sözü, hırkaya bahar kördür gözü. Hakir görür namertlerin gözü. Sırra, hakikate el uzat eyle. İki çocuğum var, birinin adı Ali, birininki de Elem. Hiç kötü sözde bulunmadım bir kere. İbret alsın cümle âlem, kader kötü giderse, yaşam böyle olur. Kozan Hüseyin der ki, geldim giderim. Dünya malı kalır, giderim. Yaşamaksa bu da benim kaderim, gideceğim yollara kuşkonmaz dikeni eker dikerim. Hoşça kalın, dostça kalın, sağlıkla kalın. Allaha ısmarladık…”                 Hüseyin Kozan’la sohbeti bitirdik. Yeniden buluşmak dileğiyle sözleştik. Bakalım dağarcığında daha neler var?