HALK EVLERİ…                 Cumhuriyet’in yeni kurumları olarak, halkın sosyal ve kültürel gelişmesini sağlamak amacıyla 19 Şubat 1932’de Ankara’da kuruldu. Başlangıçta sadece 14 adet olan Halk Evleri sayısı,  giderek ülke genelinde arttı. Halk Evlerinin başlıca amaçlarını şöyle sıralayabiliriz. Dil, Tarih ve Edebiyat alanında çalışmalar, Güzel Sanatlarla ilgili çalışmalar, Tiyatro ve benzeri dallarda çalışmalar, Sosyal yardımları amaçlayan çalışmalar, Okuma ve yazmayı öğretmeyi amaçlayan çalışmalar, Halk Evlerinin çalışmalarını tanıtmayı amaçlayan çalışmalar, Köylerle bağları güçlendirmeyi, köy-kent dayanışmasını sağlamayı hedefleyen çalışmalar, Folklorumuzu ve tarihimizi araştıran, kültürel zenginliklerimizin kaybolmaması için yapılan çalışmalar. Halk Evlerinin bir önemli görevi de, yurttaşlarımızın, özellikle de gençlerimizin sağlıklı ve güçlü olmaları için spor etkinliklerine ağırlık vermelerini sağlamak için yoğun çalışmalar yapmaktı. Halk Evleri üstlerine düşen görevi yerine getirebilmek için yapılacak harcamalar, genel bütçeden, özel idare ve köy bütçelerinden karşılanacaktı. Halk Evleri, yurttaşımız için yararlı etkinlik yaparken, Cumhuriyet devrimlerine karşı olanlar da boş durmuyor, Halk Evlerini karalamak için ellerinden geleni yapıyorlardı.                 Halk Evleri büyük kentlerimizde (Ankara, İstanbul, İzmir gibi) ulusal ve uluslararası yarışmalar düzenleyerek sportif çalışmalar yapmışlar. Özellikler boks, güreş, voleybol, basketbol, masa tenisi, jimnastik, eskrim gibi dallarda birçok sporcunun yetişmesinde ön ayak olmuşlardır. Yurttaşlık haklarına sahip olan herkese kapısı açık olan halkevleri geniş bir kitleye hizmet vermiştir. Birçok antrenör ve başarılı sporcu, bir karşılık beklemeden, halk evlerine gelen gençlere bildiklerini öğretmişlerdir. Böylece gençlerin boş zamanlarını iyi değerlendirmelerini, iyi yurttaş ve iyi insan olmalarına katkı sunmuşlardır. Ve bir anekdot; 1957 yılında Mersin Lisesi’nde okurken, ailemle mektuplaşırdım. Rahmetli annemin gönderdiği bir mektupta, Silifke Orta Okulu’nda okuyan ortanca kardeşimin gece geç saatlerde kitap okuduğunu, derslerini ihmal ettiğini yazıyordu. İlk tatilde Silifke’ye gittiğimde, kardeşime sordum. O’ da ırmak kenarında Halk Evleri kitaplarının yakıldığını, onun da yanan kitaplar arasından okunabilecek olanları toplayıp eve getirdiğini söyledi. Görmek istedim. Uçları yanık kitapları getirdi. Hemen hemen hepsi Hasan Ali Yücel’in M. Eğitim. Bakanlığı sırasında basılmış klasiklerdi. İçlerinde neler yoktu ki, örneğin E. Zola’nın Nana’sı… Böylece Hitler’in ayıbını biz de yaşamış olduk. Cumhuriyet aydınlığına yakışan bir tutum değildi bu…                 Büyük devlet adamı İsmet İnönü’nün deyimi ile “Halk Evleri ve Köy Enstitüleri” Cumhuriyetin en sevgili kurumları idi. Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyetin Dünya Uygarlığına en büyük armağanları “Halk Evleri ile Köy Enstitüleri”dir. Ne yazık ki, yaşatamadık. Kaynak:  Türk Sporunun Usta Mimarı - Atatürk, Yaşar Can Tümererdem - Cevahir Yayınları - Sayfa: 49 - 50